Ester

Al van jongs af aan paste ik op kinderen, daardoor was het niet zo verwondelijk dat ik de opleiding sociaal pedagogisch werk ging doen. Ondertussen werkte ik op een bso en later op een kinderdagverblijf.

Nadat ik mijn studie behaald had, ben ik begonnen aan de PABO op hogeschool Helicon, welke ik in 2001 behaald heb.

In dat jaar is ook onze zoon geboren. Na enige tijd ontstond het idee om Het kleine speelhuis te starten, maar vlak voor het zover was, kwam onze oudste dochter ter wereld. Het plan ging dus in de ijskast en ondertussen werkte ik met veel plezier op het kinderdagverblijf en later als leidinggevende op de bso.

Toen in 2011 onze jongste dochter werd geboren, ging het weer kriebelen en werd in mei 2012 mijn droom om Het kleine speelhuis te starten werkelijkheid.

Bij het starten van mijn eigen opvang heb ik mijzelf natuurlijk afgevraagd wat ik belangrijk vind.  Naast een aantal basisvoorwaarden, kwam ik ook terug bij mijn eigen jeugd.

Ik herinner me dat mijn ouders als vast baken van ons gezin er waren, we spelletjes deden, hutten bouwden en slagbal deden met vriendjes op straat. Maar ook de broden die mijn vader wekelijks bakte, de bramenjam, gemaakt van de bramen die wij kinderen geplukt hadden, de afwas, die we nog met de hand deden onder luid gezang of diepgaande gesprekken. De geuren, de smaken, de emoties; ik kan het zo weer oproepen. Het heeft mijn jeugd getekend. Het is de vaste basis vanwaaruit ik wist dat alles goed was en die basis draag ik mijn hele leven met mij mee.

Als ik dus iets mee zou willen meegeven aan jullie kinderen, dan zou dat het zijn. Een vast baken in hun eerste jaren, waar we samen veel beleven, genieten van alle liedjes die we zingen, de geur van broodjes en pannenkoeken die we bakken, het plezier bij de feesten die we samen vieren en een gevoel dat de wereld goed is.